[axal]

Capoeira to sztuka walki wywodząca się z tradycji afrykańskiej i brazylijskiej. Istotą capoeiry są elementy tańca wpływające na płynność i nieprzewidywalność ataków. Łączy w sobie rytmy rytualnych tańców afrykańskich oraz wiele cech kulturowych Indian południowoamerykańskich.

Początki capoeiry sięgają XVIII wieku. Była sposobem na manifestowanie odrębności kulturowej, sposobem rozrywki, zabawy pozwalającej zapomnieć o codziennej niedoli.

Obecnie capoeira zawiera wiele elementów realnej walki i samoobrony, akrobatyczne ewolucje, kopnięcia oraz obalenia. Capoeira wyróżnia się dynamizmem i taneczną płynnością. Kopnięcia odgrywają znaczącą rolę. Bardzo rzadko blokuje się ciosy przeciwnika, zamiast tego stosuje się wiele uników i przejść.

Z capoeirą nieodłącznie wiąże się rytuał roda (wym. hoda, z port. krąg, koło). Capoeiristas tworzą zamknięty krąg, którego głównym elementem jest orkiestra – bateria. Gracze parami wchodzą do kręgu, by tam prowadzić symulowaną walkę – jogo, która niejednokrotnie przeradza się w realną agresywną walkę (Jogo duro). Pozostali w tym czasie muzyką i śpiewem nadają całości energię – axé.

Podstawowym instrumentem używanym w rodzie jest berimbau, którego rytm nadaje zarazem rytm grze prowadzonej przez graczy (gra może być spokojna, płynna i opierająca się na zaskoczeniu przeciwnika zamarkowanymi atakami i unikami lub szybka, dynamiczna i oparta na efektownych ewolucjach). Pozostałe instrumenty wchodzące w skład baterii to: atabaque, pandeiro, agogo, reco-reco, Pau de Chuva (Deszczowy Kij).

Capoeira jest dla mężczyzn, kobiet i dzieci; jedynymi, którzy nie powinni się jej uczyć są ci, którzy nie chcą. (Mestre Pastinha)

Najważniejszym ruchem w capoeira jest ginga. To on nadaje tej sztuce charakter tańca. Ginga jest także bazą do wykonywania ataków oraz uników. Istotą tego ruchu jest płynność, oraz dynamika, co utrudnia trafienie przez przeciwnika.

Najpopularniejszymi stylami capoeiry są:
- capoeira regional – stworzona przez Mestre Bimba (1900-1974). Szybka i dynamiczna, bardziej praktyczna w zastosowaniu do walki. Ze względu na widowiskowość, jest dzisiaj popularniejsza od angoli.
- capoeira angola – tradycyjna forma, zawiera mniej elementów charakterystycznych dla sztuk walki, jest bardziej nastawiona na grę, współpracę, taniec. Wykreowana została w XX wieku przez Mestre Pastinha (1889-1981) w celu zachowania, przywrócenia tradycyjnych elementów capoeiry i była swego rodzaju odpowiedzią na stworzenie capoeira regional przez Mestre Bimba.
- capoeira contemporanea lub capoeira moderna – współczesna capoeira, która czerpie z tradycji regional oraz "angola", wykorzystując różnorodne techniki i sposoby trenowania, nazywana również capoeira atual, ale zmodernizowana, nowoczesna.
- capoeira carioca – był to pierwszy sformalizowany styl w capoeirze. Zrezygnowano w niej z muzyki i śpiewu, postawiono zaś na brutalność i skuteczność . Kopnięcia celowały w kolana i tułów , wprowadzono ciosy rękoma w twarz (m.in. oczy). Carioki używały w czasie przestępstw gangi, przez co była źle kojarzona i traciła na popularności. W 1907 napisany został podręcznik uczący tej sztuki. Po śmierci Sinhozinho, który był ostatnim nauczycielem tego stylu, carioca przestała być nauczana, ponieważ nie było komu kontynuować jego pracy i styl zanikł bezpowrotnie.


źródło: Wikipedia

---

capoeira.gif

Plik ściągnięto 6770 raz(y) 65,11 KB

[impresja]

Dla mnie capoeira to nie sztuka walki, tylko taniec. Może trochę dziwny, nie mieszczący się w kanonach, ale jednak. Znajomi moi to trenują, widziałam jak "walczą", nawet się nie dotykając. Wygląda to pięknie, takie płynne i powolne, jednocześnie jest powtarzalność ruchów jak w tańcu. Trzeba tylko uważać na kontuzje. Kolega nadwyrężył sobie kręgosłup po kilku latach treningów i musiał przestać ćwiczyć.

[kensai]

A trenowałaś, że wygłaszasz takie poglądy? Ja trenowałem przez dwa lata, potem muay thai i wiele razy na ulicy się biłem, nie prowokując tych bójek (mieszkam w niebezpiecznej dzielnicy). Parę razy wykorzystałem kopnięcia z capoeiry, stojąc w postawie tajskiej i raz taki kop skończył się nokautem typa, a raz koleś się wystraszył i uciekł. To jest sztuka walki, a że garda jest taka dynamiczna, to tylko specyfika capoeiry. Kung fu naśladują zwierzęta, więc czemu nie mylić "tanecznymi ruchami". Masz rację natomiast do tego, że brakuje na treningach capoeiry sparingów.

[skokoczek]

Cóż, to walka "pod płaszczykiem" tańca :) Wzięło się to bodaj z zakazu stosowania oraz trenowania sztuk walki. Ja bardzo cenię Capoeire, ale walczyć potrafią dopiero naprawdę znakomici jej mistrzowie.

[pqar]

[sammy767]

Odkopię temat, jako, że sam niedawno zakończyłem przygodę z capo. Generalnie jako SW wymaga z 10 lat obycia żeby móc cokolwiek zrobic. A bokser po 1 roku będzie skuteczniejszy. Sztuka dla sztuki, chociaz niektóre techniki (np martelo, rabbo de arraia) są kozackie.